MIĘDZYBRODZIE
Dane kontaktowe:Nadchodzące Imprezy
- Aktualnie brak imrez dla tej lokalizacji. | Dodaj wydarzenie
Wioska leżąca nad Sanem, na obu jego brzegach. Część wschodnia wsi leży w Górach Słonnych a zachodnia na Pogórzu Dynowskim. W Międzybrodziu sklep, przystanek PKS, przeprawa łódka przez San na drugą stronę wsi. Dojazd od strony Sanoka przez Białą Górę (część wsi gdzie stoi cerkiew) lub drogą na Mrzygłód – zachodnia część wioski. PKS tylko do części zachodniej.
Historia
Wieś wzmiankowana w 1439 roku, jako wieś królewska, podległa wójtowi sanockiemu, lokowana na prawie ruskim. W 1510 r. Wzmiankowane jest tu cerkiew parafialna. Według tradycji pierwszymi osadnikami we wsi były rodziny Germaków i Wajcowiczów.
Wajcowiczowie przechowywali dokument wydany im przez Augusta III, nadający im przywilej połowu ryb, wyrobu piwa, wyrębu lasu oraz zwalniający ich z pańszczyzny. Dokument ten zaginą podczas powojennych wysiedleń.
Rodzina ta była również fundatorem dwóch ostatnich, cerkwi w Międzybrodziu. W 1602 roku starosta Jerzy Mniszech włączył wieś do utworzonego przez siebie, niegrodowego starostwa krosnieńskiego.
W 2 połowie XIX wieku majątek nabyła rodzina Kannerów. Na początku dwudziestego stulecia część wsi należała do rodziny Nowaków.
Na terenie Międzybrodzia odkryto ślady osadnictwa
Zabytki
1. Cerkiew p.w. Trójcy Świętej, grecko-katolicka, parafialna, obecnie kościół rzymsko-katolicki – filialny. Zbudowana w latach 1899-1900 z fundacji Aleksandra Wajcowicza.
Murowana, potynkowana. W ukraińskim stylu narodowym, jednokopułowa. We wnętrzu ikonostas pędzla Bogdanowicza ze Lwowa, z 1900 roku. Bogate freski na ścianach i stropie –figuralne i ornamentowe, współczesne cerkwi. Na sianie północnej duży portret fundatora trzymającego plany cerkwi – Aleksandra Wajcowicza, doktora medycyny, wykonany w 1899 roku przez Feliksa Bogdańskiego.
Wajcowicz, jako powstaniec z 1863 roku został zesłany na Syberię, po powrocie, z której fundował cerkiew, plebanię i szkołę. Jego nagrobek znajduje się obok cerkwi. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej użytkowana jako kościół rzymsko-katolicki. W 1966 roku zamknięte i przekazana w administrację Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
Pod naciskiem miejscowej ludności cerkiew zwrócono i od roku 1973 pełni funkcję kościoła rzymskokatolickiego.
Obok świątyni murowana dzwonnica, oktogonalna, wybudowana w roku 1900.
Według jednej z legend w miejscu tym istniał niegdyś klasztor Bazylianów, według innej, miejsce budowy cerkwi wskazał wyrzucony przez wodę dzwon, pochodzący z dawnej cerkwi na pobliskim Horodyszczu.
Na przycerkiewnym cmentarzu grobowiec rodzin Kulczyckich i Dobriańskich, zbudowany w kształcie piramidy, w latach trzydziestych, dwudziestego wieku. W grobowcu leżą „doczesne szczątki” Włodzimierza i Jerzego Kulczyckich .
Włodzimierz Kulczycki (1862-1936) profesor a później rektor Akademii Weterynaryjnej we Lwowie i jego syn Jerzy Kulczycki (1898-1974) doktor filozofii z dziedziny archeologii, historyk sztuki, zebrali kilimów i kobierców wschodnich. ogromną kolekcję. Część zbiorów znajduje się obecnie na Wawelu a część w Muzeum Tarzańskim w Zakopanem.
2. Kapliczka wzniesiona w XIX wieku, murowana i otynkowana.
Szlaki
Pieszy szlak dydaktyczny –Szlak Ikon, znakowany kolorem niebieskim.
Rowerowy Szlak dydaktyczny – Szlak Nadsańskich Umocnień, znakowany kolorem czarnym.
Szlak wodny – błękitny San.
Źródło: www.Bieszczady24.pl